Świąteczne prezenty, które wymieniam w dzisiejszym wpisie mają same plusy. Ratują nam tyłek kiedy jesteśmy zapracowani i nie mamy czasu iść na zakupy, albo kiedy po prostu nienawidzimy galerii handlowych w okresach świątecznych i nie tylko. Do tego są w dobie eko i less waste, bo w domach obdarowanych nie wylądują kolejne dziesiątki rzeczy mniej lub bardziej niepotrzebnych.
Jeśli chodzi o moje życie i samoświadomość nabytą w ciągu ostatnich lat, to dwie rzeczy od zawsze wiedziałam na pewno: że lubię pizzę oraz że ciągle czegoś się boję. Podobno jak miałam cztery lata, to na miejskim festynie wyszłam na scenę i zaśpiewałam piosenkę przed wszystkimi mieszkańcami jednej z dzielnic pewnego miasta, czyli jakimiś trzydziestoma osobami i gołębiem…
Moda na tolerancję trwa. Jeśli zawsze wydawało Ci się, że jest to pozytywne zjawisko, to może czas spojrzeć na nią z innej perspektywy? Dlaczego jestem przeciwna i czy oszalałam? Co w takim razie zamiast tolerancji?
Kreatywni ludzie to mają trochę przekichane. Bywają bardziej wrażliwi na wszystko wokół i właściwie to można by powiedzieć, że oni wszystko bardziej. Tak tak, krytyka też wchodzi bardziej niż przeciętnemu człowiekowi (oczywiście fakt ten jest poparty moimi wieloletnimi badaniami, nad którymi spędziłam całe życie w poprzednim wcieleniu oraz dowodem anegdotycznym z cyklu: jeśli ja tak mam, to inni pewnie też).
Kiedy skończę 18, 30, 50, 100 lat. Kiedy przyjdzie nowy rok. Kiedy na chodniku będzie nieparzysta liczba kafelek. Kiedy czarny kot nie przebiegnie mi drogi. Kiedy schudnę. Kiedy przytyję. Kiedy zakwitną magnolie. Kiedy kraby zaczną chodzić do przodu. Kiedy lwy przejdą na wegetarianizm. Nie zliczę, ile razy i w jakich sytuacjach czekałam, aż wszystko się odmieni. Czy warto było czekać?
Jednoosobowe party na balkonie i ulga, że nikomu nie udało się mnie znaleźć i zmusić do gry w butelkę podczas imprezy, albo udawanie figury woskowej za każdym razem, kiedy liczba nowych twarzy, które próbują nawiązać ze mną kontakt, jest większa niż 0… brzmi dziwnie? Dla nieśmiałych to chleb powszedni!
Jedni mówią, że blogerzy mają życie jak w bajce, inni, że to harówa. Komu wierzyć? Gdzie leży San Escobar? Czy można pływać w wodzie? Na te i inne pytania nie odpowiem dziś w swoim tekście, ale za to przybliżę kilka aspektów blogowania, z których nie do końca zdawałam sobie sprawę.
Są takie trzy magiczne słowa, które załatwiają wszystko, torują nam drogę, kiedy przemierzamy przez kręte życiowe ścieżki i są uniwersalne dla każdego. I nie jest to, przykładowo, zwrot „masz tu milion”, chociaż oczywiście trudno zaprzeczyć, że też pasuje do opisu, i na pewno miło by było coś takiego usłyszeć, ale ja dziś nie o tym. Dzisiaj o trzech słowach, które czasem powinniśmy wypowiadać sami do siebie.
Oto kilka rad na temat bycia szczęśliwszym człowiekiem. Czytaj bez obaw, rady przecież są do czytania, a nie do wprowadzania w życie, prawda? A przynajmniej ja nie pamiętam, żebym kiedykolwiek wprowadziła w życie jakąś radę, która zmieniła moje życie.
Kiedyś. Ach, kiedyś to były związki. Ludzie wiązali się ze sobą z wielkiej miłości, a potem byli ze sobą aż po czasy, kiedy proteza biodra i szklane oko dość istotnie ułatwiały życie, a dzień był wypełniony takimi atrakcjami, jak niezakręcanie kurków z gazem czy poszukiwanie ścieżki do domu spod kontenera ze śmieciami.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elitsed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut pharetra sit amet aliquam id diam maecenas ultricies mi.
zapisz się do newslettera, odbierz darmowego e-booka „lepszy autoportret od zaraz” i otrzymuj miłe listy ode mnie –
o fotografii i nie tylko ♥
